Crimes of the Future - Review

ru.ign.com:

Alom erkend meester van body-horror David Cronenberg is na een respectabele pauze teruggekeerd naar het subgenre waar hij in de jaren ’70 en ’80 mee doorbrak. Crimes of the Future is dan ook een film die de prestige en fascinatie van een cinematische legende met zich meedraagt (en daar een première in Cannes aan heeft overgehouden). Cronenbergs prestigieuze nieuwe nachtmerrie is een breedvoerig vertoog vol geschonden lichamen dat als conclusie van een veelzijdige carrière zou kunnen dienen, ware het niet dat de regisseur reeds een nieuw body-horror-project heeft aangekondigd. Een nieuw begin dus, meer dan een nostalgisch einde. Of de film daarentegen een heuse renaissance voor de horror-maestro inluidt, valt te betwisten.

Crimes of the Future schetst een beeld van een quasi-dystopische wereld waarin het menselijk lichaam op onvoorspelbare manieren muteert, maar eveneens is ontdaan van pijn en infectie. Performancekunstenaars Saul Tenser (Viggo Mortenson) en Caprice (Lea Seydoux) banen zich een weg door de mogelijkheden die deze wereld te bieden heeft. Wanneer Saul spontaan nieuwe organen groeit, worden die door Caprice verwijderd in publiekelijke operaties. In de loop van hun escalerende creatieve proces komt het duo in aanraking met ambtenaars Timlin (Kristen Stewart) en Wipper (Don McKellar), die zich vanuit een droevig kantoor wijden aan de registratie van nieuwe organen. Het plot ontvouwt zich via de filosofische wisselwerking tussen dit viertal en het schouwspel dat er van hun lichamen wordt gemaakt.

Door de lens van een reeks verminkingen, mutaties en chirurgische ingrepen peinst Cronenberg over de spanning tussen chaos en orde. Zijn personages debatteren over de schoonheid die al dan niet