Doctor Strange in the Multiverse of Madness - Review

ru.ign.com:

Het Marvel Cinematic Universe is in de laatste jaren uitgegroeid tot een ongekend fenomeen waar fantastische superhelden het ene na het andere avontuur beleven. Wat begon met Iron Man bouwde uit naar een climax in Endgame om vervolgens door te stromen naar Phase 4. Na de gebeurtenissen en het grote succes van No Way Home, keek ik reikhalzend uit naar de volgende film binnen het MCU, Doctor Strange in the Multiverse of Madness. Waar No Way Home bijna een masterclass van een multiversefilm is, moet ik tot de pijnlijke conclusie komen dat Doctor Strange in the Multiverse of Madness een groot zooitje is geworden dat onder zijn eigen druk bezwijkt.

Deze review van Doctor Strange in the Multiverse of Madness is spoilervrij.

Filmmakers willen ons als kijker een verhaal vertellen. Soms puur voor vermaak, de andere keer om je eens goed over het leven na te laten denken. Daarbij is het ontzettend belangrijk dat er goed is nagedacht over het verhaal en de manier waarop dit wordt verteld. Het is daarom zo opvallend dat er bij Doctor Strange in the Multiverse of Madness zo'n grote stijlbreuk is gedaan. Alsof Sam Raimi en Disney ruzie hebben gehad over de stijl die de film moet aanhouden. Waarbij Sam Raimi het liefst een gruwelijke horrorfilm wilde maken en Disney het vooral Disney wilde houden. Waar de ene scène een vrolijke, kleurrijke boel is, moeten de scènes van Raimi duister, bizar en een beetje eng zijn. Dat mag natuurlijk niet té eng zijn, we kijken tenslotte naar een Disneyfilm.

Het verhaal springt daarom van de hak op de tak waarbij de geoefende kijker meteen ziet dat er veel getouwtrek is geweest over de richting van de film. Dit zie je in het