Asterix & Obelix: Heroes - Review

ru.ign.com:

Soms heb je van die games waarvan je denkt 'waarom is dit iets?' Asterix & Obelix: Heroes is zo'n game. Een game met de uitstraling van iets wat je vijftien jaar geleden op Spele.nl zou tegenkomen, het meest afschuwelijke sounddesign dat je maar kunt bedenken en fouten die bijna hilarisch zijn, als het niet zo triest was. Nee, Asterix & Obelix: Heroes was een vergissing die ik liever niet had gespeeld.

Een duidelijk begin

Ik moet toegeven dat ik met enige scepsis aan deze game begon. Het idee van een Asterix & Obelix-kaartgame maakte mij niet direct enthousiast en de beelden die ik in trailers en op Steam zag, waren ook niet al te best. Nu ben ik, naast de strips die ik in mijn kindertijd las, ook niet al te bekend met Asterix & Obelix. Ik ken Asterix, Obelix, Idefix en Panoramix wel, maar de rest van de cast was ik al lang weer vergeten. Toch probeerde ik die vooroordelen opzij te zetten en objectief deze game te spelen, maar die vooroordelen bleken na vijf minuten al bevestigd.

Het slaat toch op enig amateurisme als je op een pc speelt zonder aangesloten controller en de game vervolgens een tutorial geeft met instructies voor de controller. Ik had dit misschien weg kunnen lachen, als het niet zo was dat de volledige keybindings van deze games niet vol stonden met controllerknopjes, die ik dus niet eens had aangesloten. Nu was de game prima met muis en toetsenbord speelbaar, maar het had toch handig geweest als ik tenminste toegang had tot een vrij basic, maar wel essentieel onderdeel.

Android Assets

Een slechte eerste indruk dus, die zich dan ook telkens bleef doorzetten, want man, wat is deze game afschuwelijk lelijk. Toen ik Asterix & Obelix: Heroes voor het eerst opstartte, kreeg ik het idee alsof ik iets had