The Boy and the Heron draait vanwege een speciale screening van het Imagine Fantastic Film Festival tijdelijk in Nederland terwijl het wacht op een grotere release in december. Wij zagen de film en kwamen tot de conclusie dat animator Hayao Miyazaki met de jaren alleen maar beter wordt.
Deze review bevat geen grote spoilers.
«Imagine is het grootste filmfestival voor de fantastische film in Nederland, met het beste op het gebied van fantasy, horror en sciencefiction. Bij Imagine draait alles om de verbeelding,» zo laat Imagine op hun website weten. Op het festival zijn allerlei films te zien die eigenlijk pas over een tijdje in de bioscoop zouden moeten draaien, waaronder The Boy and the Heron. Qua thema klopt deze film exact met het festival zelf.
Hoofdpersoon Mahito is een jonge jongen die na het omkomen van zijn moeder tijdens de Tweede Wereldoorlog samen met zijn vader uit de grote stad Tokio vertrekt. Om de dood te verwerken gebruikt Mahito vooral zijn verbeelding. Dit is pas de opzet van het verhaal, waardoor je als kijker direct het idee hebt dat het over ontzettend volwassen en serieuze thema's gaat. Het is daarmee een film die voor een jonger publiek niet makkelijk te begrijpen is, ook omdat de film vol zit met metaforen. Zo is de gehele film eigenlijk een metafoor voor het leven van de briljante animator en regisseur van de film, Hayao Miyazaki.
Een andere metafoor is de titulaire reiger, de Heron dus. In de Japanse cultuur staat een reiger voor het symbool van verdriet en liefde die wordt verloren of juist weer gevonden wordt. De reiger dient daardoor als een soort beschermer van Mahito in zijn zoektocht naar zijn moeder, die hij in de verte heeft kunnen zien sterven, maar waar hij nooit echt