Waarom je Oppenheimer in 70mm moet zien

ru.ign.com:

Iedereen heeft wel een aantal speciale bioscoopbezoeken die ze echt bij blijven staan. Zo was mijn eerste bioscoopbezoek Toy Story 2 en denk ik nog vaak aan de Apollo in Delft waar je met een druk op de knop in de zaal bediend werd en zelfs nog mocht roken. Helaas moest de Apollo zijn deuren alweer heel wat jaren geleden sluiten, in 2007. Gelukkig heb ik een vrij recente bioscoopervaring die ik niet snel zal vergeten en binnenkort weer ga herbeleven.

Sinds 2012 zijn vrijwel alle bioscopen overgegaan naar digitale projectie. In sommige filmhuizen zijn er nog een aantal vertoningen op film, maar nu Oppenheimer eindelijk zijn opwachting in bioscopen door heel Nederland maakt, zijn er twee bioscopen die wel een hele speciale vertoning van deze film tonen. Namelijk in het analoge 70mm-format bij Eye Filmmuseum in Amsterdam en bij het Rotterdamse Kino.

Na de Tweede Wereldoorlog kwamen er langzaamaan steeds meer televisies in het gemiddelde huishouden. De filmindustrie zag als gevolg dat er hierdoor minder kaartverkoop was voor de bioscoopfilms. Na enige tijd te experimenteren met verschillende manieren om mensen terug te krijgen naar de bioscoop, kwam er dan eindelijk de 70mm filmstrip. Dit bracht een twee keer zo breed formaat met zich mee, waardoor de bioscoopervaring naar een niveau werd getild. Deze manier van filmen en vertonen wordt tot vandaag de dag nog steeds gebruikt, ook al is het spaarzaam.

Als wij het nu toch over het destijds nieuwe format film hebben is het ook leuk om te benoemen dat de beste projector voor deze filmstrip van Hollandse bodem komt. Namelijk de Phillips DP70 (Double Purpose 70) die in 1954 ontwikkeld werd in Eindhoven door een team onder leiding van ingenieur Jan Jacob