Ad Infinitum Hands-on Preview - Zwetende handjes

ru.ign.com:

Ik ben geen fan van horrorgames. De spanning, gore en jumpscares is echt helemaal niets voor mij. Tijdens de Big Ben Week moest ik aan de slag met Ad Infinitum. Een psychologische horrorgame gemaakt door het Duitse Hekate waar ik vooraf heel weinig zin in had. Dus met een gezonde portie tegenzin, zwetende en trillende handjes, begon ik aan een avontuur dat achteraf een enorm positieve indruk wist te maken.

Ad Infinitum is Latijn voor ‘zonder einde’ en dat wordt in de game weergegeven door een eeuwige loop waar jij als speler je in bevindt. Je bent een veteraan uit de Eerste Wereldoorlog die kampt met een heftige posttraumatische stressstoornis. Daardoor is het voor het personage en de speler moeilijk te onderscheiden wat echt is en wat niet. Dat geldt niet alleen voor de soms prachtige omgevingen, dat geldt ook voor de waanbeelden die de veteraan soms tevoorschijn tovert. Waanbeelden die op het eerste gezicht niet lijken te kloppen, totdat je toch iets fysiek kun pakken. Denk aan een bal die van een trap af stuitert en verbeelding lijkt te zijn. Opeens is die bal de oplossing voor de puzzel waar je op dat moment mee bezig bent.

Want het eerste uur van Ad Infinitum voelt meer aan als een puzzel in een groot spookhuis dan echte horror. De puzzel waar ik met zwetende handjes mee aan de slag ging was op zich niet heel moeilijk of heel eng, het zet wel heel slim de sfeer neer. Voornamelijk door geluid te gebruiken keek ik toch wat vaker over mijn schouder dan eigenlijk nodig was. Telkens wilde ik even kijken of de plek waar ik stond veilig was, want de game gebruikt wat slimme trucs om het veilige gevoel snel weg te nemen. Wat denk je van een geweer dat losse flarden schiet of een groot mes dat je niet op